Viva Cuba Libre eeuuuh...ahum!

Tsja, Cuba..hahaha wat een land! Wat kunnen we vertellen en waar zullen we eens beginnen...Vooruit allereerst; dit is een van de meest boeiende en bijzondere landen ooit door ons bezocht.

We slapen s nachts in casa particulars zodat we heel iets van de cubanen horen over hun manier van leven in het super socialistische systeem waarin alles maar ook alles streng gecontroleerd wordt. Vaak begrijpen wij er nog niets van...
Binnen 1 dag moeten zij een stempel van registratie hebben vanwege ons verblijf, zoniet dan volgt er voor hen een boete..
Er zijn casa s voor buitenlanders en voor de cubanen, internet is alleen toegankelijk voor buitenlanders en dan nog in beperkte mate en zeeer traag!!
Er is geen reclame behalve regeringspropaganda zoals; Vaderland of dood,
Wij werken zonder pauze haha (maar niet heus dus) Sport is een recht van het volk en Wij zijn tegen terrorisme (!) Dood aan el bloque (Amerika) etc. etc.

Er wordt geprobeerd buitenlanders zomin mogelijk met Cubanen in gesprek te laten komen, maar we komen steeds een level hoger in contacten. De bevolking is erg aardig, beleefd en netjes maar toch ook opdringerig als het om taxi's, hotels of restaurants gaat. Alles werkt hier op basis van commissie, ze verdienen dus als tipgever. De portier van een hotel zegt bijvoorbeeld dat het hotel vol zit en weet wel een casa particular. Als we doorlopen naar de receptie blijkt er wel gewoon plaats te zijn maar wilde hij verdienen aan zijn commissie van de casa (dat werd het toch want het hotel is veel te duur).

Sommigen bedelen en we hebben ontdekt dat we ze al een groot plezier doen met een stukje zeep of een stuk fruit. Jonge meiden wilden heel graag onze shirtjes of zonnebril.

Bij een duur hotel in Trinidad zagen we dat de lokale jeugd hunkert naar meer van de wereld. Er stonden horden jongeren met hun mobieltjes in de lucht om iets mee te kunnen pakken van de zeldzame wifi. Hoe lang weet de regering dit nog tegen te houden?

Als we mensen spreken is na 'where you from?' het eerste waar ze over beginnen 'el classico': de honkbalwedstrijd tussen Cuba en Nederland, die wij 5 keer op rij van hen hebben gewonnen haha. Ze reageren hier superspontaan op en kunnen goed tegen hun verlies!

Jongelui praten soms met ons over hoe gevangen ze zich voelen in het systeem en hoe bizar ze het zelf vinden.

Ervaring van gisteren: Tina en Nona wilden de waterval in Soroa bekijken. Natuurlijk kost het normaal gesproken 3 cuc per persoon. De dag ervoor hadden we alvast bepraat hoeveel het moest kosten en of het de moeite waard was om de volgende dag te gaan en dan ook even te gaan zwemmen. De volgende dag zou Pedro er zitten werd ons verteld. Dus wij de volgende dag: Hola Pedro! Que tal? Hij pakt gelijk hartelijk onze handen en zegt I remember you! Oja? We vertelden dat we gisteren hadden afgesproken dat wij met de lokale munt mochten betalen, dus zijn conclusie was dat we nu gratis naar de waterval mochten:) Daar aangekomen kregen we ook nog allebei een kokosnoot met een rietje in handen. Typisch Cubaans dat bij een amicale begroeting je gelijk hun amigo bent!

Lieve groetjes van ons